Mesut Ozil përbuzet nga shtypi gjerman për këndimin e himnit kombëtar të Turqisë

Kalimi i fundit i futbollistit turko-gjerman në një klub turk mund ta ketë bërë Ozilin të lumtur, por Gjermania ende nuk është e gatshme për këtë transmeton Gazeta e Re.

Nuk kaloi shumë kohë dhe Mesut Ozil, futbollisti gjermano-turk, u kthye përsëri duke u figuruar nëpër titujt e artikujve gjermanë.

Mesfushori 32-vjeçar u largua nga ekipi kombëtar i futbollit të Gjermanisë më 2018, duke e përmendur racizmin si nga brenda ekipit ashtu edhe nga shoqëria e gjerë gjermane. Ishte një nga kritikat më thumbuese të dështimit të Gjermanisë për të mësuar se si të integrohet me popullsinë turke të vendit.

Tani, shtypi gjerman ka një përbuzje për Ozilin: pse ai po këndon himnin kombëtar turk në ekipin e tij të ri në Turqi.

Muajin e kaluar Ozili bëri lëvizjen e parashikuar nga Arsenali, pas shtatë vjet e gjysmë, në klubin turk të futbollit, Fenerbahce, në Stamboll.

Sidoqoftë, disa nga të shtypit gjerman tani janë të irrituar që Ozili u kap duke kënduar himnin kombëtar të Turqisë para fillimit të një loje.

Kjo ua tërhoqi vëmendjen atyre, sepse ata thonë se Ozili kurrë nuk e ka kënduar himnin kombëtar të Gjermanisë. Nga ana e tij, mesfushori ka thënë në të kaluarën se ndërsa këndohej himni kombëtar i Gjermanisë, ai bënte një lutje të vogël. Ky shpjegim nuk ishte mjaft i mirë për shtypin e Gjermanisë.

Rënia e Ozilit nga mirësia me shtypin gjerman rrjedh kryesisht nga një atmosferë në vend që ka ngjarë se të djathtët ekstremë të Gjermanisë të forcohen më shumë në formën e Alternativës për Gjermaninë (AfD), e cila tani është partia më e madhe e opozitës në vend.

Në një moment, Ozili u vlerësua si personifikimi i integrimit në Gjermani, madje duke marrë një çmim nga Kancelarja Angela Merkel.

Vendi dikur pajtohej me diversitetin e ekipit të futbollit si personifikim i Gjermanisë së re duke kapërcyer të kaluarën e saj. Një vend multikulturor ku identiteti i shkruar me një vizë është një shenjë që të jesh edhe gjerman edhe turk nuk do të thoshte kontradiktë.

Për politikëbërësit gjermanë, Ozili duhej të ishte një shembull për rreth 3.5 milion njerëz të komunitetit turko-gjerman të vendit.

Por e gjitha ndryshoi kur Ozili dhe një tjetër futbollist turko-gjerman Ilkay Gundogan takuan presidentin turk Rexhep Tajip Erdogan në një process fotografimi, ku pa të dy futbollistët t’i dhuronin bluzat e tyre./Gazetaere

Kategoritë
BotaLajmeSport