Sipas pretendimeve të profesorit të Universitetit të Teheranit, Seyed Mohammad Marandi, sulmet ajrore izraelite ndaj Iranit kanë goditur në masë të madhe objektiva të rremë, dhe jo sisteme funksionale të raketave apo instalime reale të radarëve.
Marandi theksoi se mungesa e shpërthimeve sekondare është një dëshmi e fortë se objektivat ishin imitime dhe jo caqe ushtarake funksionale.
Duket se Irani po përdor një taktikë të sofistikuar mashtrimi duke shfrytëzuar makete vizualisht bindëse të platformave të lëshimit të raketave, shpesh të montuara në kamionë, me struktura që ngjajnë me raketa të vërteta. Edhe pse kjo strategji duket e thjeshtë, zbatimi i saj i suksesshëm kërkon një nivel të lartë saktësie dhe përgatitjeje të detajuar.
Ekzistojnë dy sfida kryesore për një mashtrim efektiv:
- Autenticiteti vizual – Instalimet e rreme duhet të imitojnë në mënyrë të përpiktë pamjen e baterive të vërteta të raketave dhe sistemeve të radarëve, për të mashtruar sistemet e vëzhgimit ajror dhe satelitor.
- Imitimi i nënshkrimeve elektromagnetike – Sfida më e madhe është imitimi i sinjaleve radare dhe atyre infra të kuqe të sistemeve të vërteta. Kjo kërkon pajisje elektronike të ndërtuara me kujdes, si transmetues të dobët radarësh ose simulues të nxehtësisë.
Profesori Marandi beson se planifikuesit iranianë i kanë zhvilluar këto teknika prej vitesh, duke qenë të vetëdijshëm për rrezikun e sulmeve me raketa të drejtuara me precizion.
Analizat e hapura të videove të publikuara nga Forcat Mbrojtëse të Izraelit (IDF) për sulmet ajrore tregojnë se një pjesë e madhe e tyre shfaq karakteristika të goditjeve ndaj objektivave të rremë – pa shpërthime të mëdha dhe pa detonime zinxhirore që do të priteshin në rast se do të goditeshin sisteme të vërteta ushtarake.
Sipas Marandit, shembuj të objektivave të rremë iranianë janë të dukshëm në pamjet filmike – shumë pozicione lëshimi raketash që janë goditur nuk kishin armë reale, dhe mungesa e shpërthimeve sekondare e konfirmon më tej këtë fakt.
