Mjeku palestinez Said Abdulrahman Maarouf thotë se ai u torturua nga forcat izraelite gjatë ndalimit të tij gati shtatë javë pas arrestimit të tij në Gaza. Maarouf, një pediatër në spitalin al-Ahli në qytetin e Gazës, i tha Al Jazeera se ai ishte i lidhur me sy dhe duart dhe këmbët e tij të lidhura me pranga.
Ai tha se i thanë të flinte në vende të mbuluara me guralecë pa dyshek, jastëk apo mbulesë dhe me muzikë të lartë.
“Tortura ishte shumë e rëndë në një burg izraelit. Unë jam mjek. Pesha ime ishte 87 kilogramë. Kam humbur, në 45 ditë, më shumë se 25 kilogramë. Kam humbur ekuilibrin. Kam humbur fokusin. Kam humbur të gjitha ndjenjat. Megjithatë ju përshkruani vuajtjet dhe fyerjet në burg, nuk mund ta njihni kurrë realitetin nëse nuk e keni jetuar atë”, shtoi Maarouf.
Maarouf tha se nuk e kishte idenë se ku po mbahej, sepse ai ishte i lidhur me sytë gjatë gjithë kohës së ndalimit dhe nuk ishte i sigurt nëse po mbahej brenda apo jashtë Gazës. Ai u hodh jashtë në vendkalimin Kerem Shalom dhe u mor nga Kryqi i Kuq.
“Më burgosën nga spitali dhe qëndrova në një burg izraelit për 45 ditë nën tortura të rënda dhe uria. Unë nuk kam bërë asnjë krim. Armët e mia janë stilolapsi, fletorja dhe stetoskopi. Nuk kam dalë nga spitali, kam trajtuar fëmijët brenda”, ka përshkruar doktori.
Arrestimi i Maarouf ishte hera e fundit që ai kishte lajme për familjen e tij dhe ai ende nuk e di nëse ata i mbijetuan sulmit ndërsa forcat izraelite përparuan në Gaza nën zjarr intensiv të artilerisë.
Maarouf luftoi me lotët ndërsa përshkroi telefonatën e tij të fundit me vajzën e tij, ndërsa ushtarët izraelitë thirrën të gjithë mjekët dhe stafin mjekësor që të largoheshin nga ndërtesa e spitalit me altoparlantë.
Ajo ishte në shtëpinë e familjes në qytetin e Gazës, një nga pesë fëmijët e tij që ishin të gjithë atje me burrat e tyre dhe 15 deri në 20 të afërm të tjerë.
“Babi, bombardimi na ka arritur. Çfarë duhet të bëjmë?” i tha ajo. Ai iu përgjigj se nëse i thoshte të qëndronte dhe ata vriteshin, ose nëse i thoshte të largohej dhe ata vriteshin, do të ishte torturë për të. Nëse do të largohesh, atëherë largohu. Nëse dëshiron të rrish atëherë rri. Unë jam në të njëjtën llogore me ty dhe tani po shkoj te ushtarët izraelitë pa e ditur fatin tim”, kujtoi ai duke i thënë asaj.
“Nga ai moment e deri më sot nuk kam asnjë informacion as për fëmijët e as për gruan”, tha ai duke qarë.
Ushtria izraelite tha se i trajton të burgosurit në përputhje me ligjin ndërkombëtar dhe se sipas protokolleve të saj i trajton ata me dinjitet.
