Ekzistojnë vetëm disa situata ku gazetarët, të cilët zakonisht udhëhiqen nga rregulla të rrepta të profesionit, sillen si të gjithë të tjerët. Takimi me papën e ri për herë të parë në sallën moderniste të audiencës së Palit VI në Vatikan ishte një nga ato momente.
Para se Papa Leo XIV të hynte të hënën në mëngjes, publiku që përfaqësonte shtypin botëror, dhe që kishte mbushur rreth gjysmën e sallës me 6,000 vende, ishte i shqetësuar nga pritja, duke lënë mënjanë çdo fasadë të sjelljes profesionale për një gazetar tjetër.
Disa ishin të zënë duke lidhur flamujt e vendeve të tyre në rrethojat e sigurisë, ndërsa të tjerë ngrinin me padurim telefonat për të regjistruar atë që po ndodhte – vetëm për t’u tërhequr disa çaste më vonë, pasi asgjë nuk po ndodhte, derisa pontifi u shfaq në skenë i rrethuar nga Garda Zvicerane me uniformat e tyre të plota, dhe publiku u ngrit në këmbë duke dhuruar duartrokitje të gjata.
Ndërsa ai u ul, duke i ftuar edhe të tjerët të bënin të njëjtën gjë, një pjesë e sallës filloi të duartrokiste edhe më me zjarr. Të gjithë u përfshinë sërish.
“Mirëmëngjes dhe ju faleminderit për këtë pritje të mrekullueshme”, nisi Papa Leo XIV, i cili dukej i befasuar nga duartrokitjet e gjata dhe të fuqishme. Megjithatë, atij nuk iu desh shumë të tregonte se nuk ishte aty për t’u përkulur. Edhe pse i përzemërt, ai donte të tregonte se është një mbrojtës i vendosur i “dinjitetit, drejtësisë dhe të drejtës për t’u informuar”.
Liria e fjalës dhe e shtypit janë “dhurata të çmuara”, tha ai, veçanërisht për ne që jetojmë në kohë të vështira për të gjetur rrugën tonë. “Ne jemi koha”, shtoi Papa Leo XIV, duke cituar shën Augustinin, nga urdhri i të cilit ai vjen.
I ndërprerë nga duartrokitjet, Papa Leo XIV vazhdoi me atë që dukej si një fjalim i gjallë dhe i drejtpërdrejtë. “Kurrë mos u dorëzoni përballë mesatarsisë”, tha ai. Profesioni i gazetarisë është “një sfidë nga e cila nuk duhet të ikim”, theksoi ai.
Ai bëri thirrje për lirimin e gazetarëve të burgosur, gjë që u prit me miratim të madh nga të pranishmit. Por, mbi të gjitha, insistimi i tij për të vërtetën përpara ndarjeve partizane ishte ajo që jehu më fort në botën e sotme, nëse gjykojmë nga një valë tjetër duartrokitjesh të fuqishme, raporton Euronews.
“Mënyra se si komunikojmë është me rëndësi themelore: duhet t’i themi ‘jo’ luftës së fjalëve dhe imazheve, duhet të refuzojmë paradigmën e luftës”, theksoi pontifi.
Papa përfundoi fjalimin me një lutje të shkurtër, duke bekuar gazetarët në vend që të hapte fjalën për pyetje. Papa Leo XIV u largua duke ecur nëpër korridorin qendror për të shtrënguar duart me të tjerët, i ndjekur nga dhjetëra, në mos qindra kamera.
Dëshiron ta përshtas edhe për një njoftim mediatik apo për rrjetet sociale?
