Lidhja midis udhëheqësit rus Vladimir Putin dhe presidentit të Republike Srpske, Milorad Dodik, reflektohet në shumë raste, por më të dukshmet janë vizitat dhe takimet e shpeshta. Edhe pse Dodik mohon se ka marrëdhënie të veçanta me Putinin, ai është bërë për herë të tretë brenda tre muajsh në vizita në Rusi.
Dodik ka njoftuar se do të takohet me Putinin në qershor, me supozimin se ky takim do të mbahet nga 18 deri më 21 qershor, kur presidenti i entitetit ka njoftuar edhe pjesëmarrjen e tij në Forumin Ndërkombëtar Ekonomik në Sankt-Petersburg.
Më parë, Dodik ka qenë dy herë në Rusi dhe ka takuar Putinin, që nga momenti që Gjykata e Bosnjes dhe Hercegovinës dha një vendim dënues – për herë të parë në fillim të prillit të këtij viti, dhe pastaj në maj për Ditën e Fitores.
Pas takimit në prill, Dodik deklaroi se ishte takimi i tij i 26-të me Putinin dhe lavdëroi udhëheqësin rus për “njohjen e detajeve” dhe situatën e përgjithshme në Bosnje dhe Hercegovinë.
Tani, gjatë njoftimit të takimit të ardhshëm, Dodik thekson se “nuk është njeriu i Putinit”, por gjithashtu shpreh krenarinë që ka pasur mundësinë të takohej dy herë në këtë vit me udhëheqësin rus dhe se do ta bëjë edhe në qershor, duke shprehur kënaqësi për këtë.
Rusia, nga ana tjetër, ofron mbështetje të përkushtuar gjeopolitike për Milorad Dodikin dhe aktivitetet e tij jashtligjore, dhe në qasjen mbështetëse duket edhe më e hapur se sa Serbia, e cila konsiderohet si aleat i pandryshueshëm i RS-së.
Marrëdhëniet e mira midis këtij entiteti dhe Rusisë mund të shihet si një kombinim i përfitimeve politike, afërsisë kulturore dhe lojës strategjike. Për RS-në, Rusia është një aleat që mbështet autonominë e entitetit, për çfarë Dodiku ka folur disa herë, megjithëse shpesh thekson se nuk ka qëllime separatiste. Nga ana tjetër, për Rusinë, RS-ja përfaqëson një pikë të rëndësishme influencë në zemër të Ballkanit – në afërsi të NATO-s dhe BE-së.
Lidhur me këtë bashkëpunim, mendon edhe think tank-u amerikan The Center for European Policy Analysis (CEPA), i cili thekson se Bosnja dhe Hercegovina është fronti i dytë i Moskves në Evropë.
Në analizën e CEPA-së thuhet: “Kremlini inkurajon Dodikin të përballet me masat ‘antidejtonase’ të Sarajevës dhe të përfaqësuesit të lartë, duke rritur kërcënimet e ndarjes, duke u tërhequr nga institucionet shtetërore që janë formuar ‘jashtë Dejtonit’ dhe duke refuzuar atributet e larta të përfaqësuesit. Për shkak të sjelljes impulsive dhe retorikës së rrezikshme, si dhe duke marrë parasysh numrin e vogël të partnerëve dhe aleatëve, Dodiku është pothuajse plotësisht i varur nga Moskva.”
Në të vërtetë, inkurajimi rus për veprimet e Dodikut reflektohet edhe në fjalimin publik. Për shembull, ambasadori rus në Kombe të Bashkuara, Vasily Nebenzya, tha hapur disa ditë më parë se “përfaqësuesi i lartë në BiH, Christian Schmidt, përfshihet në çështjet sovrane të Bosnjës dhe Hercegovinës”, duke e quajtur atë jo legjitim dhe duke theksuar se duhet të eliminohet OHR-ja, si dhe EUFOR-i.
Ai gjithashtu, gjatë një sesioni të Këshillit të Sigurisë së OKB-së, dilte nga salloni ndërsa po fliste me Christian Schmidt, për të treguar me një gjest se nuk e mbështeti legjitimitetin e tij dhe institucionin që përfaqëson.
