Qindra palestinezë humbën krahët dhe këmbët e tyre në sulmet tokësore dhe ajrore të Izraelit që nga 7 tetori. Mjekët duhej t’i amputonin këto gjymtyrë të prera dhe të shpërbëra pa anestezi, me burime të kufizuara dhe mungesë të furnizimeve mjekësore
Ahed Taha Bseiso (16), këmba e së cilës u amputua pa anestezi pasi u dëmtua në sulmet e Izraelit në veri të Rripit të Gazës, i tha botës se: “Ne nuk jemi as të vdekur, as të gjallë, kemi mbetur mes të dyjave”, raporton Anadolu.
Qindra palestinezë humbën krahët dhe këmbët e tyre në sulmet tokësore dhe ajrore të Izraelit që nga 7 tetori. Mjekët duhej t’i amputonin këto gjymtyrë të prera dhe të shpërbëra pa anestezi, me burime të kufizuara dhe mungesë të furnizimeve mjekësore.
Imazhet e palestinezëve duke u operuar pa anestezi u shfaqën në mediat sociale dhe kanalet e lajmeve. Një nga këto imazhe ishte momenti kur Hani Zuheyr Bseiso, një kirurg ortoped në spitalin Al-Shifa, preu këmbën e mbesës së tij Ahed pa anestezi në tryezën e ngrënies.
– Ajo humbi këmbën në një sulm ndërsa përpiqej të fliste me babain
Jeta e Ahedit ndryshoi tërësisht më 19 dhjetor. Ahed, e cila jetonte në banesën e familjes në rrugën Nasr në qytetin e Gazës, u ngjit në katin e gjashtë, ku rrjeti kishte shërbim më të mirë, për të folur me të atin e tij që ndodhej jashtë Gazës.
Në atë kohë, një nga tanket izraelite që rrethoi shtëpinë sulmoi katin e gjashtë. Ahedit iu copëtua këmba e majtë, ndërsa mbetën të plagosur edhe nëna dhe motra e saj 12-vjeçare.
Ahed, e cila mendohej se kishte vdekur sepse nuk mund të lëvizte në atë kohë, u zbrit nga djali i xhaxhait të saj.
Kur ajo pa se i ishte copëtuar këmba teksa po zbriste, filloi të bërtiste: “Më iku këmba”. Xhaxhai i saj u përpoq ta qetësonte me fjalët: “Mos e shiko këmbën”.
– I ishte prerë këmba në tavolinën e kuzhinës dhe i ishin qepur venat me fije qepëse
Ahed më pas u zbrit në dyshemenë ku jetonte familja e tij dhe u shtri në tryezën e ngrënies në kuzhinë. Ajo e përlotur tregoi pjesën tjetër të historisë duke thënë: “Ata përdorën kuzhinën si sallë operacioni. Xhaxhai im nuk kishte pajisje mjekësore me vete. Mori një kovë dhe sapun dhe filloi të pastronte plagën me një sfungjer. E shikova xhaxhain tim dhe i thashë të mos më priste këmbën, por në fakt e dija se nuk kishte asnjë shans që këmba të mos më pritej. Xhaxhai më shikoi, mori thikën dhe më preu këmbën.
Pastaj i qepi damarët me një fije të zakonshme qepjeje. Pra ishim në bllokadë në shtëpi për katër ditë. Kemi kërkuar ndihmë nga Kryqi i Kuq. Thjesht prisnim pa bërë asgjë. Kur ushtarët izraelitë hoqën bllokadën pas katër ditësh, xhaxhai më dërgoi menjëherë në spital me ambulancë. Edhe atje kam kryer një operacion”.
Duke theksuar se ka vuajtur shumë gjatë pastrimit dhe mbulimit të plagës dhe se këtë e përjeton çdo ditë, Ahed tha: “Ka njerëz në situatë më të keqe se unë. Kjo ishte pjesa ime. Gjithsesi faleminderit Zotit”.
– “Sa kohë do të vazhdoni të na shikoni?”
Duke iu drejtuar botës nga shtrati i saj e sëmurë, Ahed tha: “Çfarë po prisni? Ju as nuk mund ta ndaloni luftën dhe as të siguroni që të plagosurit të trajtohen. Një e treta e të rinjve në Gaza humbën krahët dhe këmbët dhe unë jam një prej tyre. Le të ndalet lufta dhe të jem unë viktima e fundit.
“Ndërsa kjo po ndodh me ne, ju jeni ulur dhe shikoni. Ju thoni, ‘Populli i Gazës po reziston, populli i Gazës është i fortë’. Ju nuk bëni gjë tjetër veçse thoni të jeni të durueshëm. Merrni masa, bëni diçka. Ne duruam dhe sakrifikuam. Ne jemi gati të japim edhe jetën për hir të Palestinës, por as këtë nuk mund ta bëjmë. Ne nuk jemi as të vdekur e as të gjallë, kemi ngecur mes të dyjave. Çfarë prisni të ndodhë më shumë se kjo?”, tha ajo.
– Ata ishin nën bllokadë për 3 javë
Xhaxhai i saj me Anadolu ndau momentet duke iu drejtuar botës përmes videos teksa ia amputon këmbën mbesës së saj dhe tha: “Ku është njerëzia juaj, mbesës po ia pres këmbën pa anestezi në kuzhinën e shtëpisë tonë në bllokadë. Shihni mizorinë që po përjetojmë, çfarë krimi kemi bërë. Jemi 5 minuta larg spitalit Al-Shifa, por as nuk mund të shkojmë atje”.
Doktor Bseiso tha se nuk e kishte lënë detyrën që nga fillimi i luftës dhe gjithashtu theksoi se ai shkoi në shtëpi kur pati një ndërprerje humanitare të konflikteve dhe se ata ishin bllokuar atje nga ushtria izraelite për 22 ditë.
– Bseiso përjetoi momentin më të vështirë të jetës së tij si mjek
Bseiso njoftoi se incidenti, të cilin ai e përshkroi si momentin më të vështirë të jetës së tij dhe që dëshironte se asnjë mjek të mos e përjetonte, ndodhi më 19 dhjetor.
“Ahed u ngjit në katin e gjashtë për të folur me babanë e saj në Belgjikë. Unë isha në katin e parë. Pati një sulm. Kur kuptova që shtëpia jonë ishte goditur, u ngjita dhe u përpoqa të kuptoj se cili kat ishte goditur. Kur arrita në katin e katërt, pashë nënën e Ahedit dhe ajo më tha se ishte dëshmor. Nuk dija çfarë të bëja. Pas 20-30 sekondash pashë Ahedin në krahët e saj duke e zbritur atë poshtë”, shpjegoi Bseiso.
– Vendim i vështirë
Duke theksuar se këmba e majtë e Ahedit ishte thyer dhe copëtuar në sulm, Bseiso shpjegoi se ai duhej të merrte një vendim shumë të vështirë.
“Ose do ta lija Ahedin të vdiste ose do t’i shpëtoja jetën me mjetet që kisha në dispozicion. I kërkova të më sillnin çantën. Për fat të keq, brenda kishte vetëm një copë fashë dhe gërshërë. Menjëherë mora një kovë, sapun dhe sfungjer dhe pastrova plagën nga baruti. Më duhej të qepja venat. Thashë më sillni fije, ata sollën fije qepjeje dhe unë qepa me të. Mendova se mund ta mbaja Ahedin gjallë për 5 ditë me qetësues dhe antibiotikë. Falë Zotit, në fund të ditës së katërt, bllokada u hoq dhe menjëherë vrapova në spitalin Al-Shifa dhe mora një ambulancë për ta çuar Ahedin në spitalin Pacient Friend”, tha Bseiso.
Bseiso tha se meqenëse Spitali Baptist El-Ehli ishte jashtë shërbimit në atë kohë, operacione të tilla ortopedike kryheshin vetëm në Spitalin Pacient Friends.
– Ahedi, le të jetë e fundit
Duke shpjeguar se është shumë e vështirë t’i presësh këmbën dikujt pa anestezi dhe pa asnjë pajisje mjekësore, Bseiso tha se ata ia dolën të dëgjojnë zërat e tyre dhe të shumë njerëzve duke e filmuar ngjarjen.
Duke theksuar se Ahed jo vetëm që shpreson të shpëtojë jetën e saj, por edhe të jetë personi i fundit që humbi krahun dhe këmbën, Bseiso shprehu dëshirë që “lufta të ndalet dhe trajtimi i Ahedit dhe atyre si ajo të bëhet jashtë Gazës”.
