“Kemi fëmijë të vegjël, të gjithë janë të sëmurë. Nuk kemi asgjë për të veshur, asgjë për t’u mbuluar, asgjë për të fjetur”, tha Randa Zaid al-Masri, e cila u detyrua të largohej nga shtëpia e saj në Beit Hanoun
Qindra familje palestineze, të zhvendosura nga sulmet izraelite në Rripin e Gazës, po përballen me luftë të përditshme për mbijetesë në një nga kampet më të mëdha me tendë në Deir al-Balah, ku banorët raportojnë mungesa të mëdha të gjërave të domosdoshme dhe përhapjen e sëmundjeve, raporton Anadolu.
Palestinezët në kamp akuzojnë Izraelin se po bllokon hyrjen e ndihmës së mjaftueshme humanitare në rajon, duke përkeqësuar krizën nga mungesa e ujit të pastër, ushqimit dhe strehimit të përshtatshëm.
“Kemi fëmijë të vegjël, të gjithë janë të sëmurë. Nuk kemi asgjë për të veshur, asgjë për t’u mbuluar, asgjë për të fjetur”, tha Randa Zaid al-Masri, një banore që u detyrua të largohej nga shtëpia e saj në Beit Hanoun në Gazën veriore gjatë bastisjeve nga ushtarët izraelitë.
“Po vuajmë kaq shumë. Nuk kemi ndihmë, asgjë. Nuk di çfarë të bëj”, shtoi ajo.
Një person tjetër i zhvendosur, Ayman Weshah, e përshkroi jetën në rrënoja me vëllain e tij duke thënë: “Gjithçka është shkatërruar. Nuk ka asnjë mënyrë për të jetuar, asnjë jetë, asgjë”.
Weshah shprehu frikën e lëvizjes për shkak të bombardimeve të vazhdueshme. “Rruga është e mbyllur dhe kemi frikë të shkojmë diku. Thonë kur njerëzit përpiqen të lëvizin, dy ose tre vriten rrugës. Pra, si mund të shkojmë?”, tha ai.
Ai u ankua për humbjen e plotë të pasurisë dhe shtëpisë së tij duke thënë se “Kam parë shtëpitë e shkatërruara, nuk ka mbetur asgjë për të rregulluar, asgjë nuk ka mbetur fare. Nuk kam asgjë: as batanije, as rroba, as ushqim, as pije. Çfarë duhet të bëj? Ku duhet të shkoj?”.
“Kjo tendë, sinqerisht, as bagëtia nuk mund të jetonte në të. Po lutem: Kam nevojë për një tendë dhe kam nevojë për para që të mund të shkoj. Kjo është ajo që dua, një vend në kodrat Zaatra, në kamp. Dua të shkoj atje”, u shpreh Weshah.
Muruwat Nejjan, një banore tjetër e kampit, tha se shumë familje nuk mund të kthehen në shtëpitë e tyre në veri, të cilat janë shkatërruar plotësisht. “Ne nuk u kthyem në qytetin e Gazës sepse e gjithë zona atje është shkatërruar”, tha Nejjan e cila shtoi se “Ai vend u bë zonë ushtarake, kështu që nuk u kthyem. Nuk ka ujë atje, nuk ka jetë”.
Ajo theksoi se pavarësisht kushteve të vështira në kampin Deir al-Balah, ishte një alternativë më e sigurt në veri. “Ne dolëm nën zjarr. Shkova të merrja disa gjëra nga lindja e zonës Baraka, nën zjarr, me dronë sipër nesh. Kur mbërritëm, shumë shtëpi ishin shkatërruar tashmë. Kishte të shtëna me armë dhe pjesa më e madhe e zonës ishte rrënuar”, tha Nejjan.
Sipas saj, kampi aktualisht strehon rreth 500 familje, ku pak prej tyre kanë ku të shkojnë tjetër. “Pjesa tjetër qëndruan këtu sepse nuk ka shtëpi, nuk ka jetë, asgjë dhe nuk ka burime bazë për të jetuar diku tjetër. Kemi shumë frikë nga zhurmat e luftës dhe bombardimeve”, tha Nejjan.
Kriza humanitare vjen pas sulmeve që Izraeli nisi në Rripin e Gazës në tetor 2023. Konflikti i vazhdueshëm e ka shndërruar në rrënoja pjesën më të madhe të enklavës, e cila ka një popullsi prej 2.3 milionë banorësh dhe ka qenë nën bllokadë që nga viti 2006.
Sipas autoriteteve palestineze, ofensiva ushtarake e Izraelit ka vrarë mbi 68.500 palestinezë dhe ka plagosur më shumë se 170.300 të tjerë që nga tetori i vitit 2023.
Një marrëveshje armëpushimi, e cila hyri në fuqi më 10 tetor, përfshin lirimin e pengjeve izraelite në këmbim të gati 2.000 të burgosurve palestinezë. Plani parashikon rindërtimin e Gazës dhe krijimin e një mekanizmi të ri qeverisës pa Hamasin.
